"Gisteren" liep ik heel vroeg met mijn hond Justin door de polder.
Het was nog vroeg in de ochtend en ik huilde.
Ik huilde van geluk.
Een paar uurtjes eerder was ik namelijk vader geworden.
Mijn zoon Kevin Arno was geboren.
Een klasse kereltje dat op de 15e juli ter wereld kwam.
Ik huilde.
Ik huilde van geluk.
Een fantastische zoon en een geweldige moeder van mijn kind waren plotseling in mijn leven gekomen.
Nu, vandaag, is gisteren plotseling alweer 16 jaar geleden.
16 jaar alweer.
Wat gaat dat snel.
Justin is er inmiddels niet meer.
Maar onze huidige viervoeter Kya heeft mijn tranen weer gezien.
Want ook nu, 16 jaar later, kan ik nog steeds huilen.
Huilen van geluk.
Want ik ben nog steeds net zo gelukkig als 16 jaar geleden.
Net zo gelukkig en net zo trots.
Want na 16 jaar kan ik nog steeds zeggen dat ik een klasse zoon (inmiddels zelfs twee) met een klasse moeder in mijn leven heb.
Gefeliciteerd kanjer.
Ik ben trots op je.
Ik hou van je.
Pa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten