Na faillissement en hartinfarct een prachtig leven

De blog die ik hier heb geschreven heb ik verplaats. Verplaatst naar mijn persoonlijke site en blog. Omdat ik weet dat de basis van mijn Briljante Mislukking ligt bij dat verhaal, zou ik je graag willen verzoeken om deze site en blog eerst te lezen. Klik hier of ga zelf naar www.arnovanveen.nl

Het leven beleven... of toch maar niet.

Flits.....
Flits....
Flits...
Flits..
Flits.
Flits
KLAAR.....

Heb ik het tegen jou of heb ik het tegen mezelf?
Wees niet bang want ik heb het tegen mezelf.
Of tegen iemand anders?
Niet tegen jou.
Of toch wel tegen jou?
Nee.
Toch?
Nee.
Echt tegen iemand anders.

Wat die flitsen waren?
Ooh niets bijzonders hoor.
Het was je leven.

Maar het is wel hard.
Keihard.
Sorry,
Ik had je het misschien eerder moeten zeggen.
Maar het is over.
Het is compleet over.
Ik kreeg het plotseling te horen.
Of kreeg jij het te horen..
Of was het toch die ander?
Het was en is zo'n keiharde confrontatie.
Ik ben er de kluts even helemaal door kwijt.
Heb ik het gedroomd.
Of .. heb jij t gedroomd?
Of.. is het werkelijkheid?

Je leven is voorbij.
Je bent dood.
Plotseling is het zover.
Dat hebben we gehad met je.
Die kist staat je goed.
Een mooi graf met een prachtige steen.
Of toch maar cremeren?
Ach wat maakt het uit.
Alles is achter de rug.
De klus geklaard.
Game over.
Einde oefening.
Je bent dood.

Wel een schitterend moment om eens even terug te kijken op wat
je nu uiteindelijk hebt gepresteerd in het leven.
Een prima moment om de balans op te maken en de hoofdzaken
te scheiden van de bijzaken.

En hoe gek..
De hoofdzaken van het leven zijn nu ineens minimale bijzaken.
In je leven leken de bijzaken vele malen belangrijker dan de hoofdzaken.
In je leven was je stiekem toch heel druk met jagen achter geld, promotie, aanzien, hebzucht, ego en andere 'prachtige' zaken die op dat moment heel belangrijk waren.
Want ja,... Waar leefde je anders voor?
Waar had je anders zo hard voor gewerkt?
Je had toch recht op...
en je had toch recht op....
en je had ook nog recht op...
en hij deed toch...
en hij deed toch dat juist niet...
Tsja..
Maar het doet er allemaal niets meer toe.
Je bent dood.

En het is helemaal niet meer belangrijk wat jij belangrijk vond.
Op dit moment van de dood blijken ineens andere zaken boven te drijven.
Dingen die nu veel belangrijker zijn.
Veel belangrijker dan alle 'prachtige' zaken die je tijdens je leven o zo belangrijk vond.

Hele simpele dingetjes.
Dingetjes zoals:
Liefde.
Delen.
Bewustzijn.
Helpen.

Oke dat wist je in je leven ook wel.
En je was ook goed want je gaf scheppen met geld aan goede doelen.
Vrienden.
Kennissen.
Je wilde perse wel laten zien dat je een goed mens was.
En dat was je ook.
Je deed je best.
Jammer dat je één ding vergat.
één ding waar het om draait.
Je volgde je hart niet.
Je bleef onbelangrijke dingen belangrijk maken.
Je volgde je hart niet.
Je probeerde te denken maar vergat je hart te volgen.
Je koos met verstand.
Je liet je gevoel aan t lot over.

Je maakte zaken belangrijk die je nu ziet als futiliteiten.
Maar het waren van die futiliteiten die je in je leven ongemerkt telkens alle aandacht gaf.
Je vergat je hart.
Je deed wel keurig je muntje in de collectezak.
Maar eigenlijk meer misschien meer omdat het erbij hoorde dan uit passie.
Kocht je je hart daarmee een beetje af?
Puur uit fatsoen?
Afkopen van je passie?

Dat is misschien wel wat je deed.
Meer niet.
Echt.
Meer niet.
Want het ging in het leven er toch vooral om dat je presteerde.
Dat je beter was dan de ander.
Je concurrent.
Dat je geld verzamelde.
Veel geld.
Heel veel geld.
Je terrein afbakende.
Je geheimen bewaarde.
Je niet bloot gaf.
Je voldeed aan die perfecte....
Ja wat eigenlijk.

Je wist in je onderbewustzijn wel dat je anders in het leven moest staan.
Maar je deed het toch maar niet.
Dat was wel erg raar.
Maar nu begrijp je er niets meer van.
Niets meer?
Of valt alles juist op zn plaats.
Belangrijke zaken die je, nu je dood bent heel helder ziet, zag je in je leven eigenlijk ook wel maar wist ze volledig te negeren.
Je zei wel dat je het wist.
Je zei tegen jezelf dat je het zou veranderen.
Maar je deed het gewoon niet.
Want ja... Wat zou er van je terecht komen als je zou leven volgens die zaken die je nu op het moment van de dood wel belangrijk vindt.
Niets toch?

Ik ben blij dat ik even dood ben geweest.
Dood in mijn hoofd.
Die dood heeft me tot leven gebracht.
Die dood heeft de zogenaamde belangrijke zaken voor dood achter me gelaten.
Die dood heeft het leven gegeven aan mijn toekomst.
Die dood heeft me bewust gemaakt.
Even heb ik heel helder mogen zien waar ik naar op weg was.
Op weg naar... niets.

Ik ging failliet, kreeg een hartinfarct, was compleet overspannen,
burn-out, WSNP, onder curatele, etc. etc.
Dat was mijn dood.
De dood die ik achteraf nooit had willen missen.
De dood die mij liet ontwaken.
De dood die me levend maakte.

Maar..... was ik wel echt even dood?
Of leefde ik voor dat bewuste moment eigenlijk niet?
Wat het ook is...
Het heeft me heel rijk en gelukkig gemaakt.
Ik voel me nu wel welkom in het leven.
Welkom en gewaardeerd.
Gewaardeerd door hen die het leven waarderen.
Door hen die integriteit en bewustzijn koesteren.
Door hen die niet werden begrepen.
Door hen die rijk en gelukkig zijn.

Ik begrijp dat vele mensen deze tekst niet begrijpen.
Maar ik weet ook dat velen het (gaan) voelen zoals ik voel.
Hoe dan ook....
Ik zeg het nog elke dag tegen mezelf:
Laat los en verwelkom.
Sluit je ogen en zie.
Ervaar.
Respecteer.
Geniet.
Geef alles wat je hebt.
En wees gelukkig met wat je ontvangt.
Wees en word rijk.
Immens rijk.