Ron

Ik leerde Ron in 2004 kennen.
Zijn bedrijf was net ter ziele en Ron werd ook nog eens afgekeurd vanwege zijn suikerziekte en spier en bot-problemen. Hevig gestrest onderging hij het lot van een ondernemer in misère. Ron moest zijn huis verlaten, vond als veertiger onderdak in een bejaardenwoning, en zijn vrouw zorgde voor een inkomen door in een winkel en bij een dierenarts te werken.

Opvang.
Ik hield me in die tijd bezig met het opvangen van mensen met een handicap, beperking, ex-verslaafden, ex-criminelen en ex-gedetineerden. Kortom met het opvangen van mensen met een vervelende historie en weinig kansrijke toekomst. Die mensen gaf ik een kans om een nieuwe start te maken. Dat ik het woordje "ex" in een aantal gevallen er gerust af had kunnen laten bleek later. Mijn naïviteit in combinatie met diefstal door mensen die ik aan mijn borst koesterde koste me mijn bedrijf. Maar dat wist ik op dat moment nog niet.

De vakman.
Ron was één van die mensen die hulp nodig had. Die hulp kon ik hem bieden en Ron bleek een vakman en daarnaast ook nog eens een geweldig mens. Soms wat onbeholpen in taalgebruik maar Ron had en heeft een hart van goud. Hij kon enkele uren per week bij mijn bedrijf helpen en zo probeerde hij en zijn vrouw weer een normaal bestaan op te bouwen voor zichzelf en hun twee kinderen. Ron bleek een prima kracht en waarschuwde me al een aantal malen voor bepaalde mensen. Helaas besteedde ik daar geen aandacht aan. Maar dat was alleen zakelijk.

In april 2005 sloeg het noodlot voor Ron volledig toe.
Ron's vrouw Brigitte kreeg een epilepsie aanval terwijl ze op de scooter van haar werk naar huis reed. Ze belandde in de sloot en verdronk. Slechts 36 jaar oud en moeder van twee kinderen van 10 en 12. Een onbeschrijfelijk drama. Ron bleef totaal verslagen achter met zijn twee kinderen. In beginsel waren er nog wel mensen die Ron bij stonden maar gedurende de tijd werd de ondersteuning alsmaar minder en bleef er maar een heel klein kringetje over die Ron en zijn kinderen steunden. Ron diende zijn gezin te onderhouden van een Weduwnaars/WAO uitkering. Nog geen 825 euro per maand.

Samen delen.
Ik heb Ron in de zwaarste tijden gelukkig altijd bij kunnen blijven staan en gaf hem soms letterlijk mijn laatste tientje. Mijn vrouw en ik konden zelf het hoofd niet eens boven water houden maar vonden dat, als wij brood in de broodtrommel hadden, Ron brood moest hebben om zichzelf en zijn kinderen te voeden. Toen wij zelf iets uit de misère terug kwamen heb ik voor Ron een bedrijfje opgericht. Dit bedrijfje hield en houdt zich bezig met reparatie van scootmobielen. Met dit bedrijfje kon en kan Ron zich in zijn eerste levensbehoefte voorzien. Geen vetpot maar er is bewust gekozen om dit bedrijf klein te houden. Ron kan vanwege zijn gezondheid niet meer over het dak springen en kan met dit bedrijf zijn eigen tijd indelen en redelijk in zijn inkomsten voorzien. Voor wie wil weten hoe het bedrijf heet en wat het doet, kan ik de website doorgeven: www.scootmobielservicenederland.nl.

De schok.
Eergisteren kreeg ik echter een schokkend bericht. Ik belde naar Ron's huis en kreeg zijn oudste zoon aan de telefoon. "Pa ligt in het ziekenhuis" zei hij. Ik schrok me rot. Ron opgenomen in het ziekenhuis! Ron, die in het recente verleden ook is opgelicht, door personen die een andere kijk op integer zaken doen hebben, was altijd heel gespannen en zeer emotioneel als het ging over het verleden. De dood van zijn vrouw kan en kon hij maar niet verwerken. Dat lijkt me ook een onmogelijke opgave. Maar ook het gevecht tegen de bierkaai om zijn recht te halen is iets wat Ron in zijn greep heeft. Ron laat zich teveel op de kast jagen en is nog steeds een strijd aan het leveren tegen het verleden. Tegen het verleden dus niet voor zichzelf. Een strijd tegen Dexia, tegen familie, tegen belastingdienst en tegen allerlei andere (eigenlijk totaal onbelangrijke) zaken die hem tegenhouden om zich te focussen op zichzelf en zijn toekomst.

Alle spanningen hebben ertoe geleid dat Ron nu met een hersenbloeding is opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig gaat het naar omstandigheden momenteel alweer heel behoorlijk maar is de schrik natuurlijk groot. Je moet er niet aan denken dat hij en zijn kinderen nog een keer worden getroffen door het noodlot. Ik heb Ron al vaker gezegd dat de dood van zijn vrouw iets is wat hij nooit meer kan veranderen en een klap is die op geen enkele manier te compenseren is. Daar kan ik hem nooit bij helpen. Maar Ron weet dat hij er veel wijzer aan zou doen om voor de rest ook te gaan leven zoals ik dat doe. Niet meer vechten tegen het verleden. Focussen op nu en je toekomst. Focussen op belangrijke zaken. Jezelf en je gezin.

Zojuist heb ik Ron gesproken.
Ik was blij zijn stem weer te horen. Zijn stem klonk beter dan ik ooit had gehoord. Er klonk berusting en overtuiging in zijn stem. Ron wist natuurlijk al wat mijn methode mij heeft gebracht. Hij wist hoe ik het leven anders ben gaan benaderen en eigenlijk de sleutel tot succes, vrijheid en onafhankelijkheid heb gevonden. Ron heeft me zojuist gelukkig verteld dat bij hem de knop nu ook om is. Ron heeft nu gelukkig ook gekozen voor aangenamer leven. Beterschap Ron. Houd je aan je afspraken met jezelf. De rest komt vanzelf. Ik help je.

STUUR MIJ HET GRATIS MINIBOEK