Gek van internetsucces

1001 verschillende manieren
Als je op internet kijkt zijn er meer dan 1001 manieren om snel rijk te worden.
Je wordt bedolven onder honderden of zelfs duizenden succesformules.
De één geeft 10 tips, de ander 40.
Weer een ander werkt met piramide, MLM of secrets en andere mogelijkheden en onmogelijkheden om binnen te lopen.
Regelmatig vind je grote huizen en boten op prachtige websites en foto's van auto's die niet op de parkeerplaats passen.
Allemaal heeeel succesvolle ondernemers.
Toch?

De basis
Ik heb er niets op tegen en ga er ook niet tegenin maar ik mis helaas heel vaak de belangrijkste basis.
De basis van de werkelijke succesformule.
Die basis en werkelijke succesformule ben je namelijk zelf.
Jij en niemand anders.
Als je zelf niets onderneemt en je je niet aan goede afspraken houdt die je met jezelf maakt, dan is je succes slechts tijdelijk of zelfs helemaal niet realiseerbaar.
Het gaat niet om het product of dienst die je verkoopt maar het gaat om jou.
Jij moet je eigen plan maken.
Jij moet je focussen.
Jij en niemand anders.

Geld verdienen of weggeven
Veel internetondernemers verkopen boeken, CD's, DVD's en andere digitale producten.
Ook niets mis mee.
Niets mis mee omdat het handel is en wellicht is wat jij zoekt.
Jij blij en de internetondernemer blij.
Ook ik had plannen mijn boek via internet te verkopen.
Maar eerlijk gezegd wil ik eigenlijk geen geld verdienen aan het boek dat mij geholpen heeft om de frustraties van me af te schrijven en me mede een nieuwe start heeft gebracht.
Mijn succes zit namelijk niet in de verkoop van mijn boek maar mijn succes zit in de afspraken die ik met mezelf heb gemaakt en die ik in mijn boek heb beschreven.
Geld verdienen aan dit boek hoef ik dus niet.
Dat geld verdien ik inmiddels voldoende.
Ik kan met mijn boek wel veel mensen helpen.
Dat doe ik dan ook graag.

Gratis mijn complete boek plus alle aanvullingen.
Ik heb daarom ook besloten mijn 85 pagina's tellende boek: "Het Diepe Dal Als Springplank" te schenken aan iedereen die dat wenst te ontvangen.
Ik schenk mijn miniboek inzake faillissement plus het grote boek "Het Diepe Dal Als Springplank" aan iedereen die zich daarvoor inschrijft.
Ik hoop dat het boek u mag brengen wat het mij al heeft gebracht.

Bestel GRATIS
U kunt zich inschrijven voor het miniboek. Door hier in te schrijven ontvangt u t.z.t. ook het complete boek "Het Diepe Dal Als Springplank" plus aanvullingen.


Nog een Tip
Wilt U overigens toch een internet studie of succesvolle opleiding volgen die U verder brengt dan tijdelijk succes;
Klik dan op deze link.

Geldbomen en pure winst

Energiecrisis & CO2 probleem in één klap opgelost.
Het zou schitterend zijn als vliegtuigen zouden kunnen vliegen op schone ethanol.
Het zou schitterend zijn als de natuur voor SCHONE energie zou gaan zorgen.
Het zou schitterend zijn dat we niet meer afhankelijk zouden zijn van olie.
Het zou schitterend zijn als we onze verlichting kunnen laten branden en daarbij ook nog eens de natuur een handje helpen.
Het zou schitterend zijn dat we GEEN vervuiling meer plegen door gebruik van energie.
Het zou schitterend zijn dat we de wereld in één klap beter kunnen laten worden.

Maak je borst maar nat.
Het is namelijk zover.

Ongelofelijk, ongeloofwaardig, maar wel de realiteit.
Binnen nu en twee maanden zal de wereld getuige zijn van een totaal nieuwe vorm van energie.
Energie die een positieve bijdrage levert aan het milieu.
Energie die de oliecrisis per direct naar het verre verleden stuurt.
Energie die de energiecrisis en het broeikaseffect in één klap weg vaagt.
Energie die alleen maar winst oplevert.
Echt schone energie.
Duurzame energie.
Goedkope energie.

Geldbomen.
Levensbomen.
Energie opgewekt uit bomen.
Energie opgewekt uit bomen die 6 meter per jaar groeien.
Dat kan toch niet.
Onmogelijk.

Gratis Geldboom Gids
Ik zal je ervoor de rest niet over lastig vallen.
Voor de meeste is dit namelijk allemaal lariekoek of een sprookje.
Die kunnen over twee maanden kijken of ik gelijk heb.
Voor die kleine groep die er meer van wil weten heb ik een nieuwsbrief ter beschikking.
Hierin vind je alles over de geldbomen en energie-mogelijkheden.
Vul onderstaand je voornaam en emailadres in en ontvang DE GRATIS GELDBOOM GIDS en nieuwsbrief.

Hoe verdien je je geld dan?

Wat doe jij nu eigenlijk?
Dat was de vraag die ik vandaag kreeg van één van mijn nieuwsbrief lezers.
Daar kan ik kort over zijn:
Ik doe precies wat ik kan en wat ik wil.
Meer niet.
Tijdens mijn ziekte en gang door het diepe dal heb ik alles op een rijtje moeten en kunnen zetten.
Ik heb me puur gefocust op mezelf en heb mezelf de kans gegeven te ontplooien.
Ik heb in die tijd 4 boeken geschreven, veel van me af geschreven en heb me gespecialiseerd in het doen waar ik goed in ben en graag doe.
Ik heb bedrijfs plannen bedacht, ontwikkeld en geschreven.
Plannen zoals die in mijn ogen zouden moeten worden uitgevoerd.
Het diepe dal is wat dat aangaat ook mijn geluk geweest want de leerschool van faillissementen en foute keuzes is onbetaalbaar en de grootste solide basis voor echt succes.
Ik weet nu precies wat en wie wel, wat en wie niet en waarom wel en waarom niet.

Mijn specialiteit is ook mijn hobby.
Op één of andere manier zag en zie ik altijd mogelijkheden in het "anders" opzetten van ondernemingen.
Ik kan in kort tijdbestek inspelen op de behoefte van de markt, zie de toekomstmogelijkheden, en kan snel ondernemingen zeer winstgevend maken.
Daarnaast heb ik tijdens mijn diepe dal geleerd wie wel en niet capabel en betrouwbaar waren om met mij te werken.
En ik heb geleerd snel zaken over te dragen aan mensen die, de door mij opgerichte bedrijven, uitstekend geschikt zijn om de zaken uit te breiden en lekker winstgevend bezig te zijn.
Die mensen verdienen allemaal een hele dikke boterham.

Zesde of zevende zintuig.
Daarnaast heb ik tijdens mijn diepe dal ook een zesde of zevende zintuig ontwikkeld aangaande investeren en beleggen.
Elke minuut en elke eurocent die ik nu investeer lijkt wel minimaal in honderdvoud uitbetaald te worden.
Onvoorstelbaar.
Ik kan wel zeggen dat ik niet weet hoe dat komt maar dat weet ik eigenlijk wel.
Het enige verschil met vroeger en nu is namelijk dat ik nu wel de juiste beslissingen durf te nemen.
Beslissingen waar mensen eerst sceptisch tegenover staan, je voor gek verklaren, en later beseffen dat ze de boot gemist hebben.

Maar wat doe je nu dan om geld te verdienen?
Ik richt op, ik geef weg, ik verkoop en ik adviseer.
Ik ben ontwikkelaar en mede-eigenaar van prachtige projecten op het gebied van:

• Onroerend goed
  
• Energie
• Ecologie
• Zorg
• Service
• Recreatie
• Investeren en beleggen
  

Maar dan focus je je toch niet?
Toch wel.
Mijn kracht en passie ligt in het ontwikkelen van winstgevende bedrijven.
En dat doe ik ook.
Ik zet de bedrijven op, zorg dat er een uitsteken management aan de slag gaat en dien als klankbord en vraagbaak voor dat zelfde management.
Omdat die bedrijven en het management zich steeds verder ontwikkelen en succesvol ondernemen raak ik steeds verder op de achtergrond.
In de meeste gevallen ben ik zelfs overbodig.
Het enige wat ik dan nog doe is mijn visie delen met de ondernemers en tips en adviezen geven om innovatief en succesvol te blijven.
Mijn vrije tijd, kracht en interesse, benut ik dan weer (als ik daar zin in heb) om nieuwe ondernemingen op te zetten.
En dan begint het weer van begin af aan.

Waarom vertel ik dit.
Ik vertel dit om aan te geven dat ook jij als lezer alle kansen hebt.
In welk dal je ook zit.
Ook jij kan je richten op hetgeen waar je goed in bent en wat je graag doet.
Vergeet niet dat ik tot voor kort failliet was.
Meer dood dan leven was.
Een hartinfarct kreeg.
Overspannen raakte.
Keel en maag operaties moest ondergaan omdat ik pijn van bedrogen worden niet kon verwerken.
Onder het juk van deurwaarders, WSNP, curators, bewindvoerders, artsen, revalidatie centra en als Kop van Jut door het leven ging.
Ik zat financieel, emotioneel, sociaal, lichamelijk, geestelijk en als weldenkend mens volledig aan de grond.
Ik was en voelde me minder dan een drol.
Bespot, bedrogen en alle hoop verloren.

Inmiddels ben ik een rijk mens.
En dat kan jij ook zijn.
Niet alleen financieel maar rijk op alle gebieden.
Vrij en onafhankelijk.
Doe waar je goed in bent.
Ga voor jezelf.
Heb jij ook de ervaring van het diepe dal of voel je je ook beklemd?
Lees dan bovenstaand verhaal nog een keer.
Zie dat mijn dal heel, heel diep was maar dat jij net zoals ik uit het dal kan SPRINGEN.
Het is een kwestie van de juiste keuzes maken.

Arme rijken

Geluk blijft op me vallen.
Het lijkt wel of ik momenteel al het geluk van de wereld aantrek. Op één of andere manier blijf ik dagelijks geconfronteerd worden met opmerkelijk mooie en positieve zaken. Ik ontmoet de meest prachtige, eerlijke en goedwillende mensen en mijn inkomstenstroom lijkt wel een stroomversnelling. Dat was een paar jaar geleden toch niet voor te stellen. Wat ben ik achteraf blij dat ik destijds ben bedrogen en in de steek ben gelaten door een bepaald aantal mensen. Ik ben ze eigenlijk vreselijk dankbaar. Door hen heb ik het diepe dal gezien. Door hen weet ik met wie en wat ik wel en niet verder wil leven. Door hen heb ik de keuzes kunnen maken om alles op een rijtje te zetten en nu elke dag opnieuw te kunnen geniet van alles wat ik heb en wat elke dag opnieuw naar me toekomt.

Van 800 euro per maand naar totaal onafhankelijk.
Ik praat niet over getallen in mijn inkomen want:
a) is dat eigenlijk niet relevant,
b) zou het ongeloofwaardig over kunnen komen.
c) vind ik het ook niet belangrijk.
Maar ik kan wel zeggen dat het leven als totaal financieel onafhankelijke me uitstekend bevalt. Ik ben (nog) geen multmultimiljonair maar ben wel in de gelukkige omstandigheid dat ik kan doen en laten wat ik wil. En dat doe ik ook. En dat is heerlijk. Overigens heb ik dat kunnen bereiken door in eerste instantie totaal niet voor geld te kiezen. Ik ben juist niet gaan jagen naar geld of goederen. Ik ben gaan werken aan mezelf. Ik heb afscheid genomen van zogenaamde belangrijke dingen in het leven en heb de echte rijkdommen in het leven omarmd. Door dat te doen kwam en komt het financiële succes me eigenlijk vanzelf aanwaaien.

De arme rijken.
Ik behoor niet tot de arme rijken. Ik behoor tot de rijke rijken. De arme rijken hebben wel geld en bezittingen maar kunnen er niet van genieten. De rijke rijken genieten elke dag. De arme rijken zijn waakhonden van zichzelf en vertrouwen de medemens zoals ze er zelf mee omgaan. De rijke rijken behandelen de medemens zoals ze zelf graag behandeld worden. De arme rijken vergeten vaak te leven. Ze hebben in de ogen van de rijke rijken dus eigenlijk helemaal niets. In mijn ogen is het dus best triest als je als arme rijke door het leven gaat. Geen echte vrienden, geen echt geluk, geen echt houden van, geen vrijheid, geen respect, geen vertrouwen. Achter de grote auto's , grote huizen en een grote mond gaat vaak veel pijn schuil. Maar als men daar werkelijk gelukkig mee is dan is het uiteraard prima. Voor diegene die graag bij de club rijke rijke willen behoren heb ik een cryptische tip: "Weet wat werkelijk waardevol is. Weet waar de werkelijke rijkdom ligt. Ga daarvoor. De rest komt vanzelf."

Ongekend rendement

Domme investering.
Ruim 2 1/2 jaar geleden heb ik ervoor gekozen om te investeren in iets waar anderen totaal geen vertrouwen in hadden.
Ik ging investeren in een ouderwets en totaal vergaan bedrijf. Een bedrijf dat tot diep in de fundamenten was gesloopt en waar geen puf meer in zat. Helemaal niets. Een bedrijf dat was leeg geroofd en gedoemd tot slopen. Een ware mission impossible.

En toch ging ik investeren in dat bedrijf.
Een bedrijf dat vroeger wel prachtige innovatieve ideeën had. Maar ook een bedrijf waar op een bepaald vlak al jaren achtereen stevige fouten waren gemaakt. Een bedrijf dat vergeten was dat de innovatieve en frisse ideeën gevolgd moesten blijven worden. Een bedrijf dat teveel de aandacht had gelegd op kansloze aspecten. Een bedrijf dat teveel had geïnvesteerd in bodemloze putten. In dat totaal failliete en kansloze bedrijf ging ik investeren. Ik leek wel gek. Stapelgek volgens de zogenaamde kenners.

Mislukking.
Toch wist ik dat investeren in dit bedrijf de enige mogelijkheid voor mij was. De enige mogelijkheid om weer helemaal terug te komen. Ik geloofde niet in de bedrijven die rondom het failliete bedrijf als paddenstoelen uit de grond schoten. Ik wist dat die bedrijven niet bij mij pasten. Die bedrijven zijn m.i. ook nooit echt winstgevend. Die bedrijven verdienen wel wat geld maar zijn voor de rest een mislukking. Nooit echt vrij makend. Ik ging dus investeren in onderdelen van het oude failliete bedrijf. Onderdelen waarvan ik plotseling zag dat daar de meeste winst was te behalen. De echte winst. Onderdelen die tot op de dag van de teloorgang te weinig aandacht hadden gekregen. Onderdelen die totaal diende te worden gereviseerd. Onderdelen die de afgelopen jaren totaal waren genegeerd en afgestoten.

Dat was een hele klus.
Er moest zowel praktisch als theoretisch alles uit de kast worden gehaald om die onderdelen weer een teken van leven te geven en rendabel te maken. Maar dat bleek absoluut de moeite waard. De verliesgevende onderdelen van weleer bleken de meest succesvolle basis van een solide bedrijf. De onderdelen waren jaren afgestoten en ondergesneeuwd en bleken juist de grootste winstgevende onderdelen. Die onderdelen werden opgepoetst en gingen blinken en voor me werken.

Stroomversnelling.
Samen met die weer werkende onderdelen kwamen binnen het bedrijf ook weer de creatieve en innovatieve ideeën naar boven. Het bedrijf ging weer draaien en kwam in een ware stroomversnelling. Het fundament was gerepareerd en versterkt en ook het gebouw werd door alle renovaties en onderhoud weer een stevig geheel. Een wrak van een bedrijf groeide naar een schitterend standvastig miljoenen concern.

Vrij makend.
Een concern dat zich uitsluitend bezig houdt met zaken die echt goed voor het bedrijf zijn. Een concern dat werd platgebrand maar uit de as is herrezen. Een bedrijf dat ervoor zorgt dat ik kan doen en laten wat ik wil. In dat bedrijf heb ik geïnvesteerd. Dat bedrijf bleek een fantastisch bedrijf om in te investeren. Dat bedrijf en al haar onderdelen brengt me dagelijks meer en meer rijkdom. Zowel emotioneel als financieel.

Zoek jij ook zo'n bedrijf met al die prachtige onderdelen?
Kijk dan eens in de spiegel. Zie je een failliet bedrijf? Zie je welke onderdelen je af moet stoten en zie waar de winst ligt? Kijk in de spiegel. Doe het echt. Schrik niet. Er is niets om van te schrikken. Maak een afspraak met de persoon die je ziet. Doe het echt. De enige die jij voor de gek kan houden is degene die je in de spiegel ziet. De enige die jou kan belazeren is degene die jou in de spiegel ziet. Schaam je niet. Laat anderen gerust lachen. Laat anderen je veroordelen. Laat ze je voor gek verklaren. Laat ze in die wijsheid. Werk aan jezelf. Binnenkort weet jij wat echt genieten is. En het typische van alles is ook nog dat het je niet alleen emotioneel vrij maakt maar ook nog veel meer geld opbrengt dan ooit tevoren. Die economische vrijheid en altijd kunnen doen en laten wat jij wilt is onbetaalbaar. Dat is het echte aangenamer leven.

Crisis of overvloed

Crisis, crisis en nog eens crisis.
Je kan geen krant open slaan of nieuwsprogramma bekijken of het woord crisis komt voorbij. Hypotheekcrisis, kredietcrisis, beurscrisis, voedselcrisis, milieu crisis, huwelijkscrisis, economische crisis etc. etc. Het maakt niet uit wat er tegen zit of zou kunnen gaan zitten. Het woord "crisis" is direct gevonden. Mensen worden bang gemaakt, maken zichzelf bang of worden gewaarschuwd voor mogelijk komende tegenspoed. Gedeeltelijk ook logisch want iedereen ziet dat we de wereld met z'n allen naar zijn eindje aan het helpen zijn. Iedereen ziet dat door de hebzucht en jaloezie het eigen leefgebied niet wordt verzorgd maar juist wordt verpest. Maar bijna niemand grijpt echt in. Oh nee?. Nee!

Overvloed.
Geen van alle bovenvermelde crisissen is niet op te lossen. Sterker nog; Alles is in principe al opgelost. Het enige is dat we er niet mee willen of kunnen omgaan. Vergeet niet dat we de wereld met onze fossiele brandstoffen blijven vervuilen en vergiftigen terwijl er al legio en legio alternatieven zijn om onze voertuigen te laten rijden zonder dat de natuur daar enige schade van ondervindt. Sterker nog, er is een methode van winnen van ethanol die vele en vele malen voordeliger is dan welke brandstof dan ook en ook nog eens een positieve waarde aan ons CO2 levert.

Onzin.
Nee het is geen onzin. Binnen nu en een aantal weken zal de wereld worden voorgesteld aan DE nieuwe manier van energiewinning. Het winnen van Ethanol uit "6 meter per jaar groeiende" bomen. Bomen die duizenden malen meer rendement leveren dan nu via de "graan" methode. Bomen die de natuur een stevig handje helpen en de problemen van energiecrisis en broeikaseffect ineens op zullen lossen. Bomen die vliegtuigen zullen laten vliegen. Bomen die auto's zullen laten rijden. Bomen die onze huizen zullen verlichten. Bomen die volledig in onze energiebehoefte zullen voorzien.
Onzin?. Nee. Absoluut niet. De enige echte milieuvriendelijke geldboom komt eraan. Nee. Hij is er al. Binnen nu en twee maanden zal de wereld kennis maken met dit product. Naast zonne energie, windenergie, water en andere natuurkrachten gaat de natuur nog een extra bijdrage leveren om ons in onze energie behoeften te voorzien. De enige crises die dan nog overblijven doen we ons gewoon zelf aan. Die hebben allemaal te maken met jaloezie en hebzucht. Maar als je via mijn methode leeft heb je daar ook totaal geen last van. Dan kan je ook zonder alle andere crises leven. Het leven is mooi. Het leven is heerlijk. Geniet van het leven. Elke dag weer. Geef, geniet, wees dankbaar, maak de juiste afspraken met jezelf en je wordt door liefde omgeven en krijgt alles in overvloed.

Filosofisch geleuter?
95% van de mensen zullen bovenvermeld verhaal niet geloven. Voor die 95% is het allemaal filosofisch geleuter. Voor die 95% is het zogenaamde toekomstmuziek of pure onzin. 95% zal mij dan ook nooit (willen) geloven en blijven zitten en geloven in het "gouden" kooitje waarin hij of zij zich nu verstopt. 95% zal kiezen voor die "zekerheid". Die 95% behelzen het principe "eerst zien, dan geloven" En als je dan laat zien dat het allemaal anders kan, dan geloven die 95% dat nog niet. Die 95% van de mensen veroordeel ik niet. Die 95% maakt die bewuste en wellicht onderbewuste keuze. Dat is gelukkig het recht dat iedereen van ons heeft. Geloven en maken van keuzes. Ik maakte tijdens de zwaarste en zwartste periode in mijn leven een paar keuzes waar 95% van de mensen ook zeker niet voor zou hebben gekozen. Dat ik blij ben dat ik die keuzes juist wel heb gemaakt moge duidelijk zijn. De 95% die mijn keuzes niet begrijpen of waarderen hoeven zich ook niet druk te maken over wat ik schrijf. Die kunnen mijn nieuwsbrieven opzeggen of ongelezen laten. Voor die andere 5% heb ik in de komende weken nog een aantal tips. Tips en adviezen over "kleine" veranderingen die grote voordelen opleveren. Tips om het leven van de ene op de andere dag totaal te veranderen. Tips voor aangenamer leven.

Veel meer met veel minder

Ik had een hekel aan studeren.
Ik rookte.
Was te dik.
Deed niet aan sport.
Was druk met van alles en nog wat.
Ik hield me veel te vaak bezig met zaken waar ik niet goed in was.
Zaken die ik veel en veel beter aan anderen over had kunnen laten.
Eigenlijk was ik geen zelfstandig ondernemer.
Ik was een vuilnisvat.
Volgepropt met nutteloze informatie.
Volgepropt met fout voedsel.
Volgepropt met frustraties en beperkingen.
Een slaaf van van alles en nog wat.
Ik ergerde me zelfs aan heel veel zaken.
Dagelijks was ik bezig om mezelf beperkingen op te leggen door foute keuzes.

Dat is gelukkig totaal veranderd.
Ik heb mezelf beloofd om me nooit meer te ergeren.
Aan niets en niemand.
En als ik mezelf een belofte maak kom ik die na.
Dat is een geweldige bevrijding geweest.
Ik leef met volle teugen.
Tegenwoordig sport ik mijn lichaam en geest fit.
Ik ben vrij en wordt dagelijks financieel en geestelijk rijker.
Ik laat nutteloze informatie niet meer binnen maar slurp gerichte informatie.
Ik ben gelukkig en heel succesvol in mijn keuzes.
Heerlijk.
Ik heb geleerd om te focussen.
Me te richten op een beperkt aantal zaken.
Op die manier word je geen informatie-emmer waar alles in gegooid kan worden.
Op die manier kom je niet meer in de verleiding om het "foute" jachtige leven van voorheen op te pikken.

Ik doe het nu "my way".
En lekker arrogant:
Ik ben inmiddels DE specialist op mijn gebied.
DE echte kenner.
De connaisseur.
Ik kan je dit ook aanraden.
Ga je specialiseren.
Ga focussen op dingen die je WERKELIJK interesseren.
Zaken waar je werkelijk gevoel bij hebt.
Zaken waar je werkelijk verstand van hebt.
Zaken die je graag doet.
Helemaal NIETS anders.
Voor een aantal lijkt het dat je eigenwijs, afstandelijk, arrogant of onverantwoord bezig bent.
Het zij zo.

De waarheid is echter dat je groeit.
De waarheid is dat je groeit en afscheid neemt van zaken en mensen die een negatieve invloed op je uitoefenen.
De waarheid is dat je steeds meer kennis krijgt en afscheid neemt van alles en iedereen die als parasiet meeliften.
Je ontwikkelt alsmaar meer en meer kennis.
Je ontmoet steeds meer echt goede mensen.
Mensen die een toegevoegde waarde in je leven hebben.
Je verlost je van tijdrovende bijzaken en nutteloze tegenwerkende personen.
Het mooie is ook nog dat je met je specialisme, kennis en kwaliteiten veel geld verdient.
Wat je specialisme ook is.
Door het nemen van de juiste keuzes kan je jezelf bevrijden en helemaal onafhankelijk maken.
Met twee vingers in je neus kan je je zaken dusdanig regelen en organiseren dat jou zaak voor jou werkt.
En niet andersom.
Focus.
Focus en bereik wat je altijd al wilde bereiken.

Van Tobber naar Topper

De Dag van de ommekeer. De Dag van het hartinfarct.
Op 8 oktober 2005 ging ik met het voetbalteam van mijn zoontjes op weg om een wedstrijdje te spelen tegen een team uit de buurt. De velden van voetbalvereniging GJS liggen niet al te ver van mijn woonplaats Woudrichem en we hadden daarom besloten om niet met auto’s van ouders en begeleiders daar naar toe te gaan maar “thuis” bij de club te verzamelen en daarvandaan met de fiets en het veerpontje naar Gorinchem af te reizen.

Als trainer/coach van het jeugdteam gaf ik qua conditie en manier van omgaan met mijn lichaam niet bepaald het goede voorbeeld. Maar op het gebied van zelfvertrouwen geven en in jezelf gaan geloven liep en loop ik eigenlijk al jaren voorop. Ik vond het belangrijk dat de jongens een prettig teamgevoel opbouwen en daarom organiseerde ik wel vaker spelletjes of bijeenkomsten waar de spelertjes spelenderwijs veel met elkaar deelden en ook steeds fanatieker werden om zich op een leuke sportieve manier te laten gelden. Dat lukte uitstekend en zelfs de meest ineengedoken en teruggetrokken kinderen groeiden gedurende het seizoen uit tot zelfbewuste en zelfverzekerde jongens.
Ik vond dat prachtig.

Een heerlijk kwartiertje vakantie op de pont.
Zo’n fietstocht naar de tegenstander, met de overvaart over de rivier is zoiets simpels en het werkt op een hele leuke manier mee aan het groepsgevoel. Lekker lachen en lol hebben onderweg en op een ongedwongen manier een prima voorbereiding op de wedstrijd die zou gaan volgen. Dat was vandaag het devies. En het begon ook weer uitstekend. De sfeer was opperbest en de jongens straalden weer.

Woerkum See Twee
De naam van het juniorenteam Woudrichem C2 hadden we in het begin van het seizoen al omgedoopt in de geuzennaam: "Woerkum See Twee" Onder deze vlag gingen we met het team de voorbereiding en competitie in. Een fraaie naam maar het moet gezegd; De eerste wedstrijden gingen we met ons ploegje stevig de boot in. We moesten even wennen zullen we maar zeggen. Maar dat de resultaten in de uitslagen in beginsel, ik zal me voorzichtig uitdrukken, niet echt geweldig waren deed niets af aan het fanatisme en goede gevoel dat de jongens steeds meer kregen. Niet alleen was er veel lol, maar ook in de resultaten kwam een ongekende positieve ommekeer.

Toppers en bepaald publiek.
De meeste jongens waren absoluut geen wereldtoppers als het om technisch balvernuft gaat. Ze werden in beginsel door sommigen wel gezien als die piepeltjes en zelfs bespot door ouders die je weleens op de velden ziet. Van die ouders die misschien wel kijk op voetbal hebben maar niet laten blijken dat ze over normaal verstand of humane kwaliteiten beschikken. Maar goed, het team groeide en groeide en leek op een gegeven moment wel een onverslaanbare en ongenaakbare voetbalmachine die door prestatie en manier van ongedwongen en ongemaakt gedrag heel veel respect afdwong en bij sommigen jaloezie opriep.

De trotse winnende coach
Als coach dat te zien gebeuren is prachtig en het geeft je voldoening dat je mag en kan meehelpen aan een mooie persoonlijke vorming van die jongens. Jongens die je ziet uitgroeien tot mooie persoonlijkheden. 8 oktober 2005 was weer zo’n mooie dag om weer een steentje bij te dragen en het ploegje van Woerkum See Twee weer te laten genieten van sport en sportiviteit. Maar op die achtste oktober zou het allemaal anders lopen.
Naar de pont toe fietsen was slechts een kleine vijf minuten vanaf de thuisbasis maar voor mij voelde dat toch veel en veel langer. Ik was blij dat we bij de opstapplaats waren en even konden rusten. Op het pontje naar Gorinchem was het gezellig maar ik voelde me (zoals eigenlijk al maanden en achteraf zelfs jaren) weer eens niet echt fit en aanschouwde de lol van de jongens en medepassagiers op een afstandje.

Te zware bergetappe.
Aan de overkant van de rivier aangekomen, fietsten we door de binnenstad van Gorinchem richting Dalem. Maarten, de prima leider van ons team en een heel goed en fijn mens, fietste met één van de jongens voorop en ik sloot de rij met een andere speler. Maar hoe rustig de ploeg voor me ook fietste, ik kon het bijna niet bijhouden. Ik was moe. Ik was bek af. En toen we bij het Dalempoortje via een stoepje tegen de dijk moesten opfietsen, leek het wel of ik de zwaarste bergetappe in de Tour de France voor de wielen kreeg. Ik kon absoluut de pedalen niet meer rond krijgen. Ik moest afstappen. Ik zei tegen Micha (de jongen die naast me reed)"Rijden jullie maar door Mies; Ik kom zo wel". Ik wilde niets laten merken maar was zo vreselijk moe dat ik niet één keer de trapper nog rond kreeg. Ik kon echt niet meer. Maar ik kon toch blijkbaar Micha niet voor de gek houden. Mies had het blijkbaar wel door dat er iets echt niet klopte en is naar Maarten gesprint. Ik kon nog net mijn fiets neerleggen en moest direct daarnaast op straat gaan zitten. De lantaarnpaal waarbij ik was gestopt bleek een prima steun in mijn rug. Maar al snel bleek ook het zitten te vermoeiend. Ik moest gaan liggen.

Goed fout
Op het moment toen ik op straat lag besefte ik dat het goed fout zat. Ik voelde dat het zweet uit mijn lichaam werd geperst en mijn hart er grote moeite mee had om mijn verwaarloosde lichaam nog voldoende zuurstofrijk bloed te geven.

De knop ging radicaal om.
Mijn leven hing aan een zijden draadje en leek voorbij te zijn. Maar op het moment dat die gedachten in me opkwam leek het alsof er een knop om ging. Compleet om.
Het leek erop dat ik op dat moment stopte met vechten tegen onrecht, leugens en tegenslagen. De gevolgen van het faillissement, de teleurstellingen die daarbij horen en de greep waarin je door een faillissement wordt bekneld leken plotseling allemaal van me af te vallen. Ik werd plotseling geestelijk heel rustig en mijn geest leek wel een nieuwe kamer te openen. Een prachtige kamer die me kracht, energie en verstand gaf om alles, maar dan ook alles te overwinnen wat op mijn pad kwam.

Ik had een zwaar hartinfarct maar ook tegelijkertijd absoluut niet het gevoel dat ik dood ging. Het was de start van mijn nieuwe leven.
Ik had totaal niet het gevoel dat ik dood zou gaan maar ineens het gevoel dat ik aan de drempel stond van een prachtig nieuw leven. Ik werd heel kalm, was lichamelijk aan het eind van mijn Latijn maar kreeg geestelijk een heerlijk rustgevend gevoel over me. Ik voelde dat ik rustig moest blijven, geduld op moest brengen, wakker moest blijven en zag een prachtige toekomst voor me. Maar ik lag natuurlijk wel met een hartinfarct op straat en Maarten kwam intussen hijgend als een paard terug. Ik voelde zijn angst dat ik daar op straat zou sterven. Binnen no-time stonden er veel mensen rondom me en een flinke groep van die mensen raakte in paniek of maakten zich ernstig zorgen. Sommigen renden heen en weer en anderen stonden verstijfd van schrik.
Ze dachten echt dat ik dood zou gaan.

Spoed, spoed.
Maar ik wist dus op één of andere manier dat het goed zou komen. Ik hoorde dat Maarten via zijn mobiele telefoon naar 112 belde, het adres waar ik lag doorgaf en riep: SPOED SPOED er ligt hier een man met een hartinfarct. Snel komen alstublieft.
De mensen rondom me bleef ik horen. Paniek, onrust, en hoe vaak de zin “waar blijft die ziekenauto nou” werd gezegd weet ik niet maar het moet meer dan 25 keer zijn geweest. Toch was de ambulance al binnen 20 minuten bij me en werd ik door een uiterst rustig en kundig broeder op straat al geholpen. Eén van mijn zusjes, die haar winkel nabij de “hart attack locatie” heeft, was inmiddels ook bij me. Ze huilde en hield mijn hand vast. Aan de manier waarop ze trilde voelde ik de paniek. Ze probeerde me met rustige woorden op mn gemak te stellen. Maar vreemd genoeg voelde ik haar angst en moest ik af en toe haar tot bedaren brengen. Door af en toe te zeggen dat het goed zou komen probeerde ik haar te kalmeren. Die zinnetjes kostten me veel kracht, gaven niet alleen haar hoop maar zorgden misschien ook wel voor de eigen stimulans.
 
De broeder deed tussendoor perfect zijn werk.
Hij praatte op me in, diende medicijnen toe en had contact met de centrale. Hij vertelde me dat ik een mega zwaar onderwand infarct had. Ik had er nog nooit van gehoord maar besefte donders goed dat het menens was. De woordjes “mega zwaar” gaven geen geruststellend gevoel. Maar toch raakte ik niet in paniek. Achteraf denk ik dat mijn positieve gedachten me op dat moment al hebben gered en me de kracht en energie gaven om de stappen te gaan zetten die nodig waren om mijn doelen te bereiken.

De eerste stappen waren gezet.
Mijn eerste doel dat ik op dat moment had was:
Blijven leven.
Ik wilde persé mijn vrouw en kinderen zien en ik wilde persé gelukkig oud worden met mijn vrouw.
Achteraf kan misschien ook wel worden gezegd dat ik uit die positieve gedachten op dat moment zoveel kracht heb geput en het zo duidelijk was dat de positieve gedachten me zouden brengen waar ik wil zijn en wat ik wil bereiken; dat het de eerste stappen waren om succesvol en rijk verder te leven. De broeder was nog steeds druk doende om allerlei apparatuur bij mij aan te sluiten en medicijnen toe te dienen. Ik hoorde via zijn apparatuur dat er vanuit de centrale instructies kwamen om met me naar de spoedafdeling in het Gorcumse Beatrix Ziekenhuis te rijden. De broeder antwoordde dat hij dat niet deed en persé naar Utrecht of Dordrecht wilde omdat het anders misschien wel te laat kon zijn.

Hij zei het in de volgende woorden:
“Nee, ik heb hier een patiënt met een mega zwaar onderwand infarct en moet direct door naar academisch of Dordrecht om te voorkomen dat we kostbare seconden verliezen door eerst een tussenstop in Gorcum te maken voor onderzoek.” De persoon op de centrale probeerde de broeder nog een keer op andere gedachten te brengen maar die was heel duidelijk, resoluut en niet van zijn stuk te brengen. “Het gaat hier om een mega zwaar infarct, we moeten direct handelen” zei hij.Dat ik deze zinnen zo letterlijk onthouden heb verbaast me. Normaal gesproken ben ik niet zo’n held in exact terughalen van situaties, maar dit beeld en deze woorden lijken voor eeuwig in mijn geheugen te zijn gegrift.
 
Eenmaal in de ambulance
reed deze met hoge snelheid en zwaailicht en sirenes aan naar Utrecht. Tijdens de rit werd ik nog steeds uitstekend verzorgd door de zeer kordaat optredende broeder. De andere ambulancebroeder en mijn zus, die mee ging naar het AZU, verbaasden zich over het verkeer dat in sommige gevallen niet aan de kant wilde gaan voor de ambulance. Ik hoorde dat ze zich opwonden over het gedrag van sommige weggebruikers. Ik hoorde alles letterlijk en de zin van de chauffeur die over de mede weggebruikers zei: “Die mensen kunnen het verschil tussen leven en dood betekenen” is zo’n zin die je op dat moment heel goed hoort. Maar hoe kritiek de levenssituatie ook was; ik bleef ervan overtuigd dat ik zou blijven leven. Ik wilde mijn kinderen en vrouw persé nog zien en dacht op dat moment ook telkens: “Mijn kinderen zijn nog veel te jong om hun vader te verliezen.”
“Wakker blijven Arno”

Belangrijke dingen
Ik bleef mezelf voorhouden dat ik niet mocht gaan slapen en dat ik nog heel veel belangrijke dingen in het leven moest doen. Wat die belangrijke dingen naast het vader en man zijn dan zouden moeten zijn wist ik op dat moment eigenlijk niet maar het gevoel dat het zeer belangrijk was en ik daarvoor moest blijven leven was heel duidelijk aanwezig. Op één of andere manier was er een kracht in me gekomen die me wakker hield, bewust hield van de situatie, en me op dat moment totaal omvormde in mijn gedachtewereld aangaande zaken die ECHT belangrijk zijn in het leven. Het besef van wat het leven nu werkelijk inhoudt, hoe je gelukkig kan leven zonder stress en met heel veel rijkdom gezegend bent als je de zaken op een rijtje hebt en dankbaar bent met hetgeen je al hebt en ook nog krijgt. Die gedachten en dat gevoel zijn vanaf die achtste oktober iets wat me tot op de dag van vandaag telkens weer gelukkig maakt en me alsmaar meer rijkdom oplevert.

Rijk
Ik ben sinds die achtste oktober gegroeid naar één van de rijkste mensen ter wereld. En dan bedoel ik niet het bezit van een beetje of heel veel hgeld. Maar ECHT rijk. Ik ervaar nog elke dag dat succes en geluk elkaar opzwepen tot grote hoogten. Op die achtste oktober besefte ik me eigenlijk totaal niet dat ik dood zou kunnen gaan. Maar ik besefte me eigenlijk des temeer dat ik afscheid had genomen van het verleden en de snelweg naar succes, geluk, economische vrijheid en intens geluk had ingeslagen. Waar die positieve gedachten op dat moment vandaan kwamen doet er even niet toe, maar het is voor mij helder dat die positieve gedachten mij hebben gebracht waar ik nu ben.
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen werd ik opgevangen door een geweldig team.
Ook die mensen, met de uiteindelijk behandelend professor voorop, liepen, net als de ambulancebroeder, net als Maarten, net als mijn zusje Corrie en alle anderen die zich op dat moment compleet voor me inzetten, zich het vuur uit hun sloffen om mijn leven te redden. Omdat de patiëntenlift blijkbaar iets te lang op zich liet wachten werd ik via een goederenlift naar de verdieping gebracht waar zich de Operatie Kamer bevond en de apparatuur voor behandeling stond opgesteld.

“Snel, snel ,snel”
hoorde ik in de verte en ik besefte dat ik alsmaar zwakker werd en ik aan het afdrijven was.
“Nog even wakker blijven Arno. “
“Nog even wakker blijven”
Dat bleef ik tegen mezelf zeggen.
“Zo meteen is alles goed”
“Alles komt goed.”
In de verte voelde ik dat iemand (naar later bleek de Professor) stevig in mijn lies bezig was en hoorde hem diverse medische termen gebruiken. Even later vroeg diezelfde professor, terwijl hij nog in mijn lies aan het werk was en ik nog volop mezelf aan het wakker houden was, te proberen mijn ogen te openen en naar het beeldscherm te kijken.

“Kijk” zei hij.
“Dat is uw hart.”
“ U hebt nu nog pijn op uw borst en bent u uitgeput.
Maar nu ga ik dotteren waardoor er weer zuurstofrijk bloed in dat gedeelte (hij wees op de monitor naar een gedeelte van mijn hart) vloeit en de pijn op uw borst zal weggaan.” Het leek wel een film maar het klopte inderdaad. De ader werd gedotterd en ik zag het bloed mijn hart instromen en voelde de druk van mijn borst afnemen.
Wat een imponerend moment.
Ik was gered.

Ik kon beginnen aan het nieuwe leven.
Ik besefte me direct dat ik alle tegenslagen het hoofd zou kunnen bieden en zou gaan voor een fantastisch leven. Een leven dat niet meer onder invloed zou staan van negatieve invloeden en foute keuzes. Onvoorstelbaar wat voor geweldige heldere gedachten je op zo’n moment hebt. Het leven van revalideren en verwerken van het faillissement werd na 8 oktober 2005 een gezamenlijk proces. Het zou niet makkelijk zijn maar ik wist wat me te doen stond. Ik moest hoofdzaken van bijzaken gaan scheiden. De zaken op een rijtje zetten.
Mijn plan maken.
En dat plan uitvoeren.

En dat ben ik gaan doen.

_____________________________________________________________________

Bovenstaand schrijven is hoofdstuk 2 uit mijn boek:
“Het Diepe Dal Als Springplank”

Arno van Veen.
Entrepreneur, creanoom en sinds mijn boek ook schrijver.
Maar vooral… Levensgenieter.

Het 85 pagina tellende E-book “Het Diepe Dal Als Springplank” is geschreven voor iedereen die zware tegenslagen in het leven wil verwerken. Voor iedereen die graag gelukkig, succesvol en in alle vrijheid oud wil worden. De E-box en het boek worden via video’s, nieuwsbrieven, supplementen en andere toevoegingen en tips dagelijks uitgebreid. Een compleet document voor iedereen die kiest voor aangenamer leven.

STUUR MIJ OOK HET GRATIS MINI EXEMPLAAR

Ron

Ik leerde Ron in 2004 kennen.
Zijn bedrijf was net ter ziele en Ron werd ook nog eens afgekeurd vanwege zijn suikerziekte en spier en bot-problemen. Hevig gestrest onderging hij het lot van een ondernemer in misère. Ron moest zijn huis verlaten, vond als veertiger onderdak in een bejaardenwoning, en zijn vrouw zorgde voor een inkomen door in een winkel en bij een dierenarts te werken.

Opvang.
Ik hield me in die tijd bezig met het opvangen van mensen met een handicap, beperking, ex-verslaafden, ex-criminelen en ex-gedetineerden. Kortom met het opvangen van mensen met een vervelende historie en weinig kansrijke toekomst. Die mensen gaf ik een kans om een nieuwe start te maken. Dat ik het woordje "ex" in een aantal gevallen er gerust af had kunnen laten bleek later. Mijn naïviteit in combinatie met diefstal door mensen die ik aan mijn borst koesterde koste me mijn bedrijf. Maar dat wist ik op dat moment nog niet.

De vakman.
Ron was één van die mensen die hulp nodig had. Die hulp kon ik hem bieden en Ron bleek een vakman en daarnaast ook nog eens een geweldig mens. Soms wat onbeholpen in taalgebruik maar Ron had en heeft een hart van goud. Hij kon enkele uren per week bij mijn bedrijf helpen en zo probeerde hij en zijn vrouw weer een normaal bestaan op te bouwen voor zichzelf en hun twee kinderen. Ron bleek een prima kracht en waarschuwde me al een aantal malen voor bepaalde mensen. Helaas besteedde ik daar geen aandacht aan. Maar dat was alleen zakelijk.

In april 2005 sloeg het noodlot voor Ron volledig toe.
Ron's vrouw Brigitte kreeg een epilepsie aanval terwijl ze op de scooter van haar werk naar huis reed. Ze belandde in de sloot en verdronk. Slechts 36 jaar oud en moeder van twee kinderen van 10 en 12. Een onbeschrijfelijk drama. Ron bleef totaal verslagen achter met zijn twee kinderen. In beginsel waren er nog wel mensen die Ron bij stonden maar gedurende de tijd werd de ondersteuning alsmaar minder en bleef er maar een heel klein kringetje over die Ron en zijn kinderen steunden. Ron diende zijn gezin te onderhouden van een Weduwnaars/WAO uitkering. Nog geen 825 euro per maand.

Samen delen.
Ik heb Ron in de zwaarste tijden gelukkig altijd bij kunnen blijven staan en gaf hem soms letterlijk mijn laatste tientje. Mijn vrouw en ik konden zelf het hoofd niet eens boven water houden maar vonden dat, als wij brood in de broodtrommel hadden, Ron brood moest hebben om zichzelf en zijn kinderen te voeden. Toen wij zelf iets uit de misère terug kwamen heb ik voor Ron een bedrijfje opgericht. Dit bedrijfje hield en houdt zich bezig met reparatie van scootmobielen. Met dit bedrijfje kon en kan Ron zich in zijn eerste levensbehoefte voorzien. Geen vetpot maar er is bewust gekozen om dit bedrijf klein te houden. Ron kan vanwege zijn gezondheid niet meer over het dak springen en kan met dit bedrijf zijn eigen tijd indelen en redelijk in zijn inkomsten voorzien. Voor wie wil weten hoe het bedrijf heet en wat het doet, kan ik de website doorgeven: www.scootmobielservicenederland.nl.

De schok.
Eergisteren kreeg ik echter een schokkend bericht. Ik belde naar Ron's huis en kreeg zijn oudste zoon aan de telefoon. "Pa ligt in het ziekenhuis" zei hij. Ik schrok me rot. Ron opgenomen in het ziekenhuis! Ron, die in het recente verleden ook is opgelicht, door personen die een andere kijk op integer zaken doen hebben, was altijd heel gespannen en zeer emotioneel als het ging over het verleden. De dood van zijn vrouw kan en kon hij maar niet verwerken. Dat lijkt me ook een onmogelijke opgave. Maar ook het gevecht tegen de bierkaai om zijn recht te halen is iets wat Ron in zijn greep heeft. Ron laat zich teveel op de kast jagen en is nog steeds een strijd aan het leveren tegen het verleden. Tegen het verleden dus niet voor zichzelf. Een strijd tegen Dexia, tegen familie, tegen belastingdienst en tegen allerlei andere (eigenlijk totaal onbelangrijke) zaken die hem tegenhouden om zich te focussen op zichzelf en zijn toekomst.

Alle spanningen hebben ertoe geleid dat Ron nu met een hersenbloeding is opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig gaat het naar omstandigheden momenteel alweer heel behoorlijk maar is de schrik natuurlijk groot. Je moet er niet aan denken dat hij en zijn kinderen nog een keer worden getroffen door het noodlot. Ik heb Ron al vaker gezegd dat de dood van zijn vrouw iets is wat hij nooit meer kan veranderen en een klap is die op geen enkele manier te compenseren is. Daar kan ik hem nooit bij helpen. Maar Ron weet dat hij er veel wijzer aan zou doen om voor de rest ook te gaan leven zoals ik dat doe. Niet meer vechten tegen het verleden. Focussen op nu en je toekomst. Focussen op belangrijke zaken. Jezelf en je gezin.

Zojuist heb ik Ron gesproken.
Ik was blij zijn stem weer te horen. Zijn stem klonk beter dan ik ooit had gehoord. Er klonk berusting en overtuiging in zijn stem. Ron wist natuurlijk al wat mijn methode mij heeft gebracht. Hij wist hoe ik het leven anders ben gaan benaderen en eigenlijk de sleutel tot succes, vrijheid en onafhankelijkheid heb gevonden. Ron heeft me zojuist gelukkig verteld dat bij hem de knop nu ook om is. Ron heeft nu gelukkig ook gekozen voor aangenamer leven. Beterschap Ron. Houd je aan je afspraken met jezelf. De rest komt vanzelf. Ik help je.

STUUR MIJ HET GRATIS MINIBOEK

De basis versterken of laat je je intimideren?

Lastig gevallen door "oude" schuldeisers.
Zoals al verteld ging mijn bedrijf in juli 2005 failliet, oktober 2005 kreeg ik een zwaar hartinfarct en voorjaar 2006 kwam ik in de W.S.N.P. Een complete hel waar je met je gezin doorheen gaat. Ik blijf hameren op deze situatie want het is één van de zwaarste tijden die je mee kan maken. Maar ook een belangrijke ervaring. Een ervaring die ik achteraf gezien niemand toewens maar ook niet had willen missen. Een uitstekende leerperiode. Een periode die me de ogen heeft geopend. Een periode die me uiteindelijk niet alleen financieel maar ook als mens heel rijk heeft gemaakt. Ik was alles, maar dan ook alles kwijt. Ik had geen dubbeltje meer en was het doelwit van de echte tobbers in het leven. De echte tobbers ja. Je leert namelijk de mensen kennen en beseft gaandeweg dat jij niet de tobber bent maar diegene die jou proberen nog verder onderuit te halen.

De echte tobbers zijn
die mensen die minachtend op je neer kijken en zelf juist hun leven in een dwangbuis doorbrengen. Als je in een diep dal zit besef je pas wie die mensen zijn. Dan zie je heel duidelijk waar het leven bij die mensen om draait. Eigenlijk heel triest want waarschijnlijk komen ze de rest van hun leven niet uit de klemmen die ze zichzelf door jaloezie en onkunde hebben omgedaan. Oké sommigen hebben financieel gezien misschien wel zoveel geld dat ze nog 1.000 jaar zouden moeten leven om het geld op te krijgen, maar niet één van hen blijkt werkelijk gelukkig of werkelijk rijk. Het zijn tobbers. Echte tobbers. Waakhonden van zichzelf. Ze zien achter elke boom een vijand, zijn jaloers, bang dat ze tekort komen en zullen nooit rust vinden of weten wat liefde en echt genieten inhoudt. Maar goed, ik dwaal af.

Zoals elders verteld ben ik me gaan focussen. Focussen op ECHT belangrijke zaken in het leven. Daardoor heb ik me in recordtempo kunnen onttrekken aan de druk en dwangbuis waarin ik was gekomen. Financieel klauterde ik op en ging het alsmaar beter en beter maar ook lichamelijk en geestelijk ging ik met sprongen vooruit. In juli 2007 kon ik mijn schulden afkopen en november 2007 liep ik mijn eerste hardloopwedstrijd. 11 kilometer in iets meer dan een uur. Om precies te zijn 1 uur 4 minuten en 53 seconden. Wat was ik blij. Dat was een mijlpaal. Maar terug komend op juli 2007.

Schone lei.
In juli 2007 werd ik na de verificatievergadering door de rechtbank officieel schuldenvrij verklaard. Ik kreeg een schone lei. Dat was heerlijk. Dat was een ook weer een mijlpaal. Inmiddels ben ik onafhankelijk en kan ik me dagelijks nog steeds bezig houden met zaken die ik leuk vind. Dat is allemaal heel, heel snel gegaan.
Ik vloog als het ware uit het dal naar de top. Over hoe ik ik dat heb gedaan zal ik voor de rest in deze mail niet uitweiden en over hoe je 2.700% rendement en nog veel meer kan halen laat ik ook nog even onbeschreven. Daar gaat het nu niet over.

Feit is dat je je basis in orde moet hebben. En die basis dat ben jijzelf. Die basis moet zich niet gek laten maken door alles en iedereen die probeert een negatieve invloed op je uit te oefenen. Die basis moet zich bewust zijn van de eigen kracht. Die basis moet niet aan het wankelen worden gebracht omdat je als failliet ondernemer achtervolgd kan blijven worden door het verleden. Achtervolgd door mensen die zogenaamd nog geld van je tegoed hebben. Mensen die spook facturen indienen en proberen je te intimideren. Houd daar rekening mee.

Ook mij gebeurt dit nog. En ook al mag en mocht je je als failliet persoon, door de rechter bepaald, niet eens bemoeien met vorderingen en ook al weten zogenaamde schuldeisers ook hoe dit wettelijk geregeld is, toch zijn er altijd een aantal die proberen jou als failliet ondernemer na te blijven schoppen. Dat zijn dus die echte tobbers. Laat je daar als "failliet" niet door beïnvloeden. Laat je basis er niet door gaan wankelen. Op geen enkele wijze. Sterker nog, gebruik het om je basis sterker te maken. Helaas zijn er al veel teveel failliet ondernemers ernstig ziek geworden, in psychische problemen geraakt of hebben ze zich zelfs van het leven beroofd omdat altijd van die "echte tobbers" zijn die proberen te blijven intimideren. Die blijven dreigen en met deurwaarders en onwaarheden schermen. nogmaals, Laat je daar nooit door intimideren. Als er zich van die intimiderende echte tobbers melden, ga er dan mee om zoals dat hoort. Ga ermee om zoals ik dat doe en deed. GEBRUIK HET OM STERKER TE WORDEN.
Ik heb ook alle tegenslagen en tegenwerking gebruikt om sterker te worden en ook activiteiten van zogenaamde schuldeisers gebruikt om sterker te worden. Doe dat, als het u gebeurt, ook.

Nog even voor de duidelijkheid over de rechten van een schuldeiser na faillissement:

A) Eerst is een curator aangesteld waar schuldeisers eventuele vordering in kunnen dienen.
B) Daarna hebben ze, in geval van WSNP, de mogelijkheid eventuele vorderingen in te dienen bij de bewindvoerder.

Dat zijn de enige twee partijen waar DOOR DE RECHTER BEPAALD schuldeisers zich mogen melden. De curator en/of bewindvoerder wikkelt de vordering af. Jij mag je OPGELEGD DOOR DE RECHTBANK niet eens meer met de vorderingen bemoeien. Je kan en mag er ook niet op worden aangesproken.

Als je na WSNP ook nog eens een schone lei hebt gekregen, dan heb je aan alle door de wet daaraan verbonden verplichtingen voldaan. De rechtbank verklaart daarmee dan nog een keer dat 100% SCHULDENVRIJ bent. Laat je dus NIET door de echte tobbers intimideren. Denk aan je basis.

STUUR MIJ HET GRATIS MINIBOEK

Weer een schitterende dag

Het is dinsdag 6 mei 2008. Iets over 7 uur en ik zit achter mijn computer. Even emails lezen, kijken wat ik vannacht heb verdiend, en rustig mijn ontbijtje naar binnen werken. 3 crackers. één met krabsalade, één met tonijnsalade en ééntje met filet american. Glaasje melk en een kopje koffie erbij en ik zit weer nokkie nokkie. Ik ben om 5:45 opgestaan, lekker gedoucht en heb de hond uitgelaten. Oké ik ben een zogenaamde positivo en zie misschien overal het mooie van in maar ik vind het dan ook heerlijk om zoals vandaag lekker met het zonnetje wakker te worden.
De dag weer met een brede glimlach te begroeten en je vrouw een dikke kus te geven en te zeggen: "Heb ik vandaag al gezegd dat ik van je hou? Nee?, Daar komt ie dan: SCHAT IK HOU VAN JE.". Heerlijk, heerlijk, heerlijk. De deur en ramen open en met een heerlijk temperatuurtje al om 7:00 achter het keyboard. Ik zit weer te genieten. Even een verhaaltje op mijn blog plaatsen en zometeen lekker met een grote vriend van me naar België. Wat ik ga doen? Ik ga samen met Fred naar een mogelijke zakenpartner bezoeken. Gewoon even kennis maken. Onderweg kletsen we ook weer over van alles en nog wat en spreken we ook onze zaken door. Een ritueel dat vaker bij ons voorkomt. Hoe mijn dag er voor de rest uit gaat zien weet ik nog niet. Ik vermoed dat ik vanmiddag een tijdje achter de computer plaats ga nemen en ook stuk ga wandelen en wat boodschappen doen. Daar heb ik zin in. Wat ik ga kopen weet ik nog niet. Vanavond ga ik sowieso lekker hard lopen. Of ik niet hoef te werken? Nee. Er wordt in mijn ondernemingen de hele dag en nacht voor me gewerkt en ik hoef er zelf nooit bij te zijn. Mijn zaken worden zijn perfect gerund. Wat ik dan zelf nog doe? Ik geniet. En dat doe ik elke dag opnieuw. Het mooie is dat het geen seconde gaat vervelen en ik er elke dag opnieuw weer dankbaar voor ben dat ik kan genieten.

STUUR MIJ HET GRATIS MINIBOEK