Het verhaal van Jannet

Belazerd door ’tussenpersoon’ en in steek gelaten door bank

OLDENZAAL, donderdag 4 september
Een prachtige woonboot had ze, aan een kade in Groningen. Totdat ze de ark verhuurde. Buiten haar zicht kweekte een wietbende er hennep en degradeerde haar woonboot tot een waardeloze, stinkende, onbewoonbare vuilnisbelt. De wietkwekers zijn inmiddels gevlogen, maar de eigenaresse zit opgescheept met een gigantische hypotheekschuld. „Ik ben echt ten einde raad. Mijn hele toekomstperspectief is weg. Mijn wereld is compleet ingestort”, zegt Jannet Folkers (39).

’Politie heeft niet eens sporenonderzoek verricht’

Het enige dat ze nog heeft van haar geliefde woonark is een handjevol foto’s, verspreid over de eettafel in haar huurwoning in Oldenzaal. Die tonen een prachtige boot, met een mooi opgeknapt interieur, aan de Eendrachtskade in Groningen.
Toen ze werk kreeg in Hengelo en verhuisde van Groningen naar Oldenzaal, verhuurde ze haar woonark via een tussenpersoon uit Groningen. Wat ze niet wist, was dat deze ’tussenpersoon’ (Eduard K.) een beruchte stadsgenoot is, waarvoor de politie haar later zelfs waarschuwde: ’Pas op voor die man, want die deugt niet’. Maar toen was het al te laat. De tussenpersoon regelde huurders, die Jannet echter nooit sprak, omdat ze inmiddels was verhuisd. De inning van de maandelijkse huur liet ze over aan de gewraakte tussenpersoon. En dat ging prima, dus poolshoogte nam ze amper. „Achteraf ben ik ook wel blij dat ik nooit onaangekondigd bij de ark ben gaan kijken, want dat had ik misschien nooit overleefd.”
Alles leek goed te gaan, totdat de ark in mei vorig jaar weggesleept moest worden wegens baggerwerkzaamheden. Ze kreeg een telefoontje van de slepers dat er ’iets mis’ leek. Snel reed ze naar Groningen. Wat ze aantrof, tart elke beschrijving. Als ze er geen foto’s van had genomen, zou niemand haar hebben geloofd. Maar de bewijzen liggen in een waaier op haar tafel.
De huurders hadden achter de ramen een façade opgetrokken, inclusief sfeerverlichting op tijdschakelaars waardoor de ark keurig bewoond leek, maar waarachter een gigantische wietkwekerij schuilging.
Het volledige interieur – kort voor de verhuur nieuw aangelegd met een extra hypotheekbedrag – was eruit gesloopt. Daarvoor in de plaats was een volautomatische hennepkwekerij gekomen. „De politie vertelde mij later dat de volautomatische wietplantage op afstand, via een computerverbinding, kon worden aangestuurd”, vertelt Jannet, bladerend door de schokkende foto’s.
De vloeren waren rot, de vloerbedekking schimmelde, overal stonden bergen afval in zakken, de wanden waren licht- en luchtdicht gemaakt met folie en onder de vloeren waren buizen en leidingen aangelegd. Bij elke stap zakten de agenten door de rottende vloer, waarop de teelaarde had gelegen. „Ik had het keurig gestoffeerd verhuurd. Ik kreeg een wrak terug.”
Van de huurders geen spoor. „Het huurcontract was ondertekend door een zekere G. de Vries, die nog twee jongens als medebewoners zou meenemen. Maar we vonden alleen maar Poolse papieren. Dus die ’G. de Vries’ was ook vals…”
Toen begon de nachtmerrie pas. Nadat de politie een half uurtje in de ark had rondgekeken, lieten ze haar huilend achter met de drijvende vuilnisbelt. Met haar vader moest ze het vuil eruit scheppen. „De verzekering deed niks. Ook de politie deed niets. Ze hebben niet eens sporenonderzoek verricht, maar ik kreeg wel een briefje dat ’het onderzoek’ geen aanwijzingen had opgeleverd omtrent de daders. En het wordt eentonig, maar ook slachtofferhulp en mijn rechtsbijstandsverzekering gaven niet thuis. Ik kon nergens terecht.”

• De criminelen sloopten alles en lieten een enorme ravage achter, met als gevolg dat de woonboot nog maar de helft waard is.

Folkers bleef achter met een totaal vernielde, onverhuurbare woonark, waarop 81.000 euro hypotheek rustte. Opknappen van de ravage zou haar zeker 40.000 euro kosten. „Maar dat geld had ik niet.” De vrouw kreeg een bod van een koper van €70.000, maar de hypotheekverstrekker weigerde daarmee akkoord te gaan. „Ik heb allerlei voorstellen geopperd, met als doel een zo hoog mogelijke opbrengst bij verkoop. Maar de bank heeft werkelijk nergens gehoor aan gegeven. Ik mocht mijn verhaal niet eens op hun kantoor komen uitleggen. Het enige wat ik telefonisch te horen kreeg, was: ’Bij verkoop moet de hele hypotheek worden afgelost, anders geven wij geen royement’. Het restbedrag van 11.000 mocht ze niet lenen van de bank.”
De radeloze vrouw kon zonder huurders de hypotheek niet meer opbrengen – „ik heb ook nog een huurwoning” – waarop de bank de ark liet veilen. Toen leverde de ark nog maar €43.000 op. „Ik bleef zitten met een restschuld van €38.000. En die vordering is in handen gegeven van een incassobureau.”
„Dat de bank totaal niet wist wat er speelde, bleek wel uit de veilingadvertentie die ze hadden opgesteld. Mijn woonark werd omschreven met allerlei vertrekken, zoals een keuken en douche, terwijl het complete interieur was gesloopt. Ze hebben nooit de moeite genomen om de situatie te bekijken.”
Uit pure wanhoop heeft Folkers de huur opgezegd van haar huurwoning in Oldenzaal. „Om te kunnen voldoen aan de schulden ga ik begin volgende maand samen met mijn dochter Daniek bij mijn vader inwonen. Voor Daniek vind ik dat erg, omdat ze vriendjes en vriendinnetjes moet missen. Ik ga hier echt helemaal aan kapot. Ik gebruik antidepressiva, ik loop bij instanties voor psychische hulp… mijn energie is na bijna anderhalf jaar ellende gewoon helemaal op. Ik moet boeten voor wat een stelletje criminelen heeft gedaan. De daders zijn niet te traceren, want de huur hebben ze maandelijks gestort per kas bij postkantoren, een methode waarbij de betalingen niet te traceren zijn naar personen. Ze hadden alles waanzinnig goed afgeschermd.”
De taxateur, die de vernielde woonboot kwam taxeren in opdracht van de bank, waarschuwde Jannet ook al voor de tussenpersoon. „’Die man, dat is geen zuivere koffie’”, zei hij tegen me. ’Dit zaakje stinkt’. Ik heb die tussenpersoon ook gevraagd of hij wist wie de verhuurders waren die mijn leven hebben vernield, maar opeens weet hij nergens meer iets van. Ook de politie heeft hem verhoord. Daar was hij woedend over. Nadat hij weer was vrijgelaten belde hij me op met bedreigingen: ’Ik heb al eerder twee dode huurders gehad in mijn woonschepen’, zei hij. Dat was puur een dreigement, maar de politie adviseerde mij om maar ’wat afstand’ te houden.”

Bovenstaand het verhaal van Jannet,
Jannet is één van de (actieve)lezers van de blog en ik heb regelmatig contact met haar. Jannet is een positief ingestelde vrouw die, net als zoveel anderen, in de financiële problemen is gekomen door toedoen van anderen. Haar verhaal werd in de telegraaf van donderdag 4 september geplaatst.
Wilt u uw verhaal ook kwijt, stap dan over de schaamte, plaats uw ervaringen dan op het forum of stuur uw mail.
Die eerste stap tot openheid is de stap die u moet zetten om in de toekomst te kunnen genieten van de vrijheid.

http://www.topbiz.nl/forum